مجموع هزینههایی که برای قسمتهای مشترک ساختمان و برای همه باید صرف شود را اصطلاحاً شارژ ساختمان میگویند مانند هزینههای سرویس آسانسور، هزینه نظافت، روشنایی راهرو ها و …
برای فهم بهتر شما عزیزان در ابتدا به توضیح چند اصطلاح میپردازیم.
قسمتهای مشترک: طبق تعریف قانون تملک آپارتمانها، قسمتهای مشترک قسمتهای هستند که حق استفاده از آن ها مخصوص استفاده یک یا چند واحد نبوده و به کلیه مالکین ساختمان تعلق دارد مانند آسانسورو راهرو ها.
قسمتهای اختصاصی: قسمتهای اختصاصی قسمت هایی هستند که صرفاً مخصوص استفاده یک یا چند واحد بوده و دیگران حق استفاده از آن قسمت آپارتمان را ندارند مانند واحد اختصاصی یک مالک یا نورگیری که فقط یک یا چند مالک حق استفاده از آن رادارد.
همانطور که در تعریف شارژ ساختمان گفتیم، شارژ مجموع هزینههایی که در قسمتهای مشترک برای همه انجام میشود.
نحوه محاسبه شارژ ساختمان به این شکل است که هر مالک به نسبت قسمت اختصاصی که مالک می باشد به مجمع کل مساحت های اختصاصی ساختمان مسئول پرداخت هزینه های شارژ ساختمان می باشد.
پس مالکین اصولاً به اندازه مساوی مسئول پرداخت شارژ ساختمان نیستند.
وفق تبصره یک ماده چهار قانون تملک آپارتمانها وظیفه تعیین و محاسبه میزان پرداختی شارژ ساختمان به عهده مدیران آپارتمان شد.
در بسیاری از موارد، مالکین ممکن است به هر دلیلی واحد اختصاصی خود را خالی از سکنه رها کنند. سوالی که در اینجا پیش میآید این است که آیا واحدهای خالی معاف از پرداخت شارژ هستند یا خیر؟!
در پاسخ باید گفت: با توجه به اطلاق و کلی بودن ماده چهار قانون تملک آپارتمانها، تمامی مالکین واحدها چه ساکن باشند چه نباشند مکلف به پرداخت شارژ می باشد.
ماده ۴ قانون تملک آپارتمانها: در این خصوص اشعار میدادند:« حقوق و تعهدات و همچنین سهم هر یک از مالکان قسمتهای اختصاصی از مخارج قسمتهای مشترک متناسب است با نسبت مساحت قسمت اختصاصی به مجموع مساحت قسمتهای اختصاصی تمام ساختمان به جز هزینههایی که به دلیل عدم ارتباط با مساحت زیربنا به نحو مساوی تقسیم خواهد شد و یا اینکه مالکان ترتیب دیگری را برای تقسیم حقوق و تعهدات و مخارج پیشبینی کرده باشند. پرداخت هزینههای مشترک اعم از اینکه ملک مورد استفاده قرار گیرد یا نگیرد الزامی است.»