قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مبین نهادهای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی جامعه ایران که بر اساس اصول و ضوابط اسلامی شکل گرفته است.
اما در خصوص حقوق اساسی باید بیان داشت که: شاخه ای از حقوق عامه است که در آن سازمان عمومی دولت، رژیم سیاسی، ساختار حکومت، سازمان، وظایف و اختیارات قوای سه گانه، حقوق و آزادی های فردی و اجتماعی، انتخابات و احزاب سیاسی مورد مطالعه قرار می گیرد.
اغلب موارد افراد این دو واژه را اشتباها به جای یکدیگر به کار می برند که در این متن مختصرا به آن و تفاوت های موجود می پردازیم.
تفاوت حقوق و قانون
قانون به مجموعه هنجار و ارزش های موجود در جامعه است که مقنن با درک موضوع، شرایط و اوضاع احوال حاکم اقدام به قانون گذاری آن نموده است. و تمامی افراد، ارگان و نهاد های موجود در قلمرو کشور می بایست بدان پایبند و از آن تخطی ننمایند.
اما حقوق بیان گر مجموعه امتیازاتی است که به تبع وجود قانون برای افراد به وجود می آید. به عبارتی تا زمانی که در زمینه ای، قانون واضح و مشخصی وجود نداشته باشد حقوقی هم برای افراد آن جامعه به وجود نخواهد آمد تا بتوانند از آن استفاده نمایند.